Dzień Dziecka - najlepszy prezent od życia

Za nami Dzień Mamy przed nami Dzień Dziecka.
Gdyby nie ono nie mogłybyśmy pełnić najważniejszej roli w życiu - być Mamą.
Gdyby nie Ty nie byłoby jego  - Twojego Dziecka.
Spójna całość i dwa różne światy .
Poznajcie nasze historie .

Agnieszka 24 l . i synek Kacper 2 lata i 10 miesięcy

Koniec technikum, zdany egzamin zawodowy, matura i indeks otrzymany na Olimpiadzie na dowolny kierunek na UJ w Krakowie. Dobre studia zapewniający start do dobrej pracy, do lepszego życia a ja wolałam



przeprowadzkę na swoje po 4 latach związku, remont i plany o "zabawie w dom", stworzenie rodziny...



Tego chciałam i to było dla mnie najważniejsze, w grudniu mogliśmy już ogłosić rodzinie,że będzie nas troje. Ślub wzięliśmy cywilny w maju a ja urodziłam 15 sierpnia. 10 godzin porodu w bólach ale się udało - wyszło szczęście - 58 cm, 3980 g - od początku wiedziałam, że jak chłopiec to Kacperek.

Był baby blues, masa nieprzespanych nocy, chwile bezradności i płacz. Były też chwile, których nie zamieniłabym na żadne inne - pierwszy uśmiech, przewroty na bok, podnoszenie się, pierwsze kroki i pierwsze słowo: " MAMA" i kolejne wypowiedziane całkiem niedawno " KOCHAM CIĘ MAMUSIU"

I teraz gdy moje koleżanki z klasy kończą studia i piszą prace magisterską ja mogę się pochwalić, że mam najcudowniejszego syna na świecie i nigdy nie żałowałam decyzji o tym aby zostać Mamą.

Ktoś kiedyś powiedział, że najpiękniejszą biżuterią na szyi kobiety są oplecione ręce jej dziecka - ja taką " kolię" mam i nie oddam nikomu . 

Nikt nigdy mnie tak czule nie przytulał jak to robi mój syn. Od nikogo nigdy nie dostałam tak soczystych i przepełnionych miłością buziaków i nikogo w życiu tak mocno nie kochałam.

Jestem spełnioną i szczęśliwą Mamą i mimo, że często narzekam na zmęczenie, zimną kawę i brak prywatności w łazience to tego stanu nie zamieniłabym nigdy na inny.

Czuję dumę gdy moje dziecko mówi do znajomych jak się nazywa, opowiada o sobie , liczy i śpiewa piosenki. Jestem szczęśliwa gdy możemy rozmawiać już pełnymi zdaniami i tylko jedno mnie niepokoi, że czas tak szybko płynie. Niedawno maluszek, niemowlak dziś już chłopczyk. Jedyne o co mam żal do siebie to, że czasu nie wykorzystałam w 100 % - głupio mi się przyznać ale były takie dni gdy to sprzątanie, obiad, komputer przeważały nam nad wspólną zabawą -
Dlatego wiem, że najlepszym prezentem w dniu dzisiejszym nie będą rzeczy materialne tylko wspólnie spędzony dzień - ten i wiele innych .


Kinga 35 lat, Kasia prawie 10 lat, Raduś prawie 7 lat

Moja historia jest inna niż Agnieszki. Można powiedzieć , że wszystko zgodnie z planem.
Liceum, studia, a na nich moja miłość-Latoś. Na moim 4 roku zaręczyny.
Po studiach  ślub cywilny i przeprowadzka z Kujaw na ukochane Mazury.
1 praca i postanowiliśmy powiększyć rodzinkę.
Nie było z tym problemów :-), wręcz wzorowo wszystko się ułożyło.

Ciąża wspaniała, spokojna, w 4 miesiącu powiedzieli nam, że  będzie chłopczyk, a po 2 miesiącach się chyba coś tam zresorbowało ;-) i pojawiła się Kasia.
Na szczęście wyprawkę kupowałam w neutralnym kolorze.
Kasia lekko przyspieszyła o 2 tygodnie z terminem i pod koniec lipca była już nami.
Od małego charakterna, buntownicza i taka nasza, pierwsza rozpieszczana córeczka.

Po 3 latach pojawił się Raduś-także zaplanowany, lecz ciąża była ciężka i uciążliwa dla mnie.
Radek urodził się prawie 4 tygodnie szybciej. Konflikt grup krwi.
 Było sporo problemów na początku, ale szybko wyszliśmy na prostą.

Co ciekawe obydwoje mieli po 3100 g wagi. Raduś był centymetr dłuższy.
Obydwoje urodzili się w sobotę-Kasia wieczorem, Radek rano.
I obydwoje są moim całym światem.
Jak każda matka miałam chwile zwątpienia, płaczu, niepohamowanej złości, krzyczałam, załamywałam się ze zmęczenia.
Taka jest kolej rzeczy.
Dzieci przychodzą na świat bezbronne, bez wiedzy i dopiero zdobywają ją, często kosztem naszych nerwów.

Ale czy ktoś potrafi określić wartość dotyku dziecięcych rączek?
Bezzębny uśmiech, wielkie kochane oczka, dźwięk pierwszego perlistego śmiechu.
Pierwsze kroki, pierwszy zgubiony ząbek, wiele innych cudownych chwil.
Laurki, serduszka... nasze osobiste skarby

Dla mnie są one moim motorem do działania, do funkcjonowania, do walki, które toczę o własne zdrowie.
Dla mnie każdy dzień kończy się zajrzeniem do pokoju moich śpiących dzieci, czy któreś nie sturlało się z łóżka, czy nie jest spocone czy odkryte...
Nigdy nie zamieniłabym mojego życia, nie cofnęłabym przeszłości.
Wtedy mogłabym nie mieć ich.
Moich DZIECI.

Kochane mamy, tatusiowie!
My też byliśmy dziećmi i nadal nimi jesteśmy, choć w nieco innym rozmiarze :-)
W dzień dziecka zamknijcie na chwilę oczy i powspominajcie jak kiedyś fajnie było!
Spróbujcie odtworzyć choć jedną zabawę ze swoim dzieckiem, uśmiechnijcie się do nich, dajcie buziaka.
Dla dziecka czas rodzica to największy prezent!

A TY opowiesz nam czym dla Ciebie są dzieci ???