Nowy Orlean, Rasizm i "Dollbaby"- Świat Książki zaprasza

Powiem Wam szczerze, że chyba jeszcze nie czytałam tego typu książki.
A tak mnie wciągnęła, tak się wspaniale czytało, że przeniosłam się w tamten świat.
Ja to wszystko widziałam, przeżywałam. Ja tam byłam! W tej książce!
W trakcie czytania, kilkakrotnie przytulałam swoje dzieci, czując ogromny smutek.

 "Dollbaby"

Wydawnictwo: Świat Książki

               

Akcja debiutanckiej powieści Laury Lane McNeal rozgrywa się w Nowym Orleanie w latach 1964 –1972. Jest to naznaczona tragedią historia białej rodziny, której losy splatają się – nie tylko w warstwie duchowej i uczuciowej – z losami pewnej czarnej rodziny. W Ameryce są to czasy segregacji rasowej, protestów i demonstracji czarnej ludności, ale także czasy Lyndona B. Johnsona, 36. prezydenta Stanów Zjednoczonych, który zapisał się w pamięci przede wszystkim czarnych Amerykanów wprowadzeniem ustawy o prawach obywatelskich. Wątek współczesny przeplata się z retrospekcją o charakterze wręcz sensacyjnym. Vidrine po tragicznej śmierci męża przyjeżdża z małego miasteczka Olympia w stanie Waszyngton do Nowego Orleanu. Przywozi ze sobą swoją jedyną dwunastoletnią córkę Ibby, by ją na bliżej nieokreślony czas zostawić u znienawidzonej teściowej, ekscentrycznej starszej pani, której przerażona dziewczynka w życiu nie widziała na oczy. Babka, Fannie Bell, mieszka w starym domu, zwanym przez Vidrine wiktoriańskim monstrum. Dziewczynka przywozi jej osobliwy prezent: prochy swojego ojca, a jej pierworodnego syna, Grahama Bella. Przerażonemu dziecku twarde lądowanie ułatwi rodzina Troutów, czarnoskórej służby. Oczami Ibby poznajemy Nowy Orlean lat 60. i wczesnych 70. ubiegłego wieku, z jego atmosferą, obyczajami i pełnymi napięcia stosunkami między czarną a białą ludnością. Powoli też plecie się historia rodziny Bellów. A wszystko na lekko zarysowanym tle historycznym, z bogatym, barwnym i ciekawym materiałem obyczajowym zaczerpniętym z folkloru Afroamerykanów. Książka jest bardzo poruszająca i przejmująca. Rodzinne dramaty i związane z nimi tajemnice, które co chwila wychodzą na światło dzienne, budują obraz tamtego świata i prowadzą czytelnika po kartkach książki Nie wyobrażam sobie, aby przejść obojętnie obok tej książki. Jest tak rzeczywista, że czasem, aż boli. Jest w niej dużo piękna, ale i ogrom smutku Ja, jako matka, czytając o dziecku, które traci ojca, zostawione przez matkę wylałam kilka łez. Gdy wydaje się, ze życie Ibby ustabilizowało się, pojawią się kolejne chmury, z których walą pioruny. Cała książka utrzymana w klimacie Amerykańskiego stylu tamtych lat. Walka "czarnych" o byt, o równe prawa, uświadamiają nam, co to były za czasy. Jak ciężko im było osiągnąć obecny status społeczny Poznajemy ich zwyczaje, religie, muzykę i zasady. Książkę polecam całym serduchem. Warto zaczytać się, mimo tych łez i smutku, aby ujrzeć to wszystko oczyma Ibby. Aby poznać ten swiat, przejść się ulicami Nowego Orleanu, nauczyć szacunku. Bo czy Czarny czy Biały, każdy ma takie same prawa do życia i oddychania tym samym powietrzem!